Zerwałaś się ze smyczy?

czyli reakcja mojego brata na wieść o moim bieganiu BEZ SYNKA. Wiem, wiem. Ciężko w to uwierzyć, ale od prawie dwóch lat jestem na wyłączność dla Czekoladki. Wszędzie chodzimy razem, spędzamy ze sobą 24h na dobę, a każde nawet najmniejsze wyjście bez niego wiąże się z moim wielkim wyrzutem sumienia. Nie wiem, dlaczego tak mam. Po prostu, czuję, że to jest właśnie mój obowiązek. Doszło nawet do tego, że zrezygnowałam z chodzenia do kosmetyczki, na rzecz mobilnego salonu kosmetycznego ;) Wiem, że to nie jest dobre. Ja to naprawdę wiem, że on także potrzebuje chwili beze mnie, dlatego postanowiłam znaleźć jakiś złoty środek i właśnie bieganie mi w tym pomaga. 

To taka chwila tylko dla mnie. Ja, muzyka i uciekające podłoże pod nogami. Cudowne uczucie. Właśnie za tym tęskniłam. Przed ciążą była to jedna z moich ulubionych aktywności fizycznych {zaraz po tenisie}. Teraz na nowo oswajam się z uczuciem powietrza na twarzy, z kroplami potu na dekolcie i bolącymi łydkami. Kocham to. Koooocham!

Chwilo trwaj wiecznie! :)

Długo się do tego zbierałam, ale w końcu się udało. Około godziny 18, poprosiłam Mamę o opiekę nad Czekoladką, a ja sama przywdziałam ciuchy sportowe, nowe buty {wkrótce o nich szerzej}, odpaliłam muzykę z komórki i pobiegłam w siną dal. Chyba nie muszę pisać, że byłam wniebowzięta? Według Endomondo moja trasa liczyła ok. 5km :) Nie jest źle jak na pierwszy raz :) Niestety trasę wprowadzałam ręcznie, więc nie mam dokładnych danych, ale mam nadzieję, że wkrótce zaopatrzę się w telefon, który sam będzie mi wszystko ładnie pokazywać :)

W ogóle podczas biegu doszłam do wniosku, że potrzebuję: opaski/paska, do którego będę mogła doczepić komórkę, włożyć jakieś drobne pieniądze itp. Dodatkowo konieczna jest czapeczka z daszkiem {niefajnie tak paradować z czerwoną spoconą twarzą hahaha xDD A tak serio, słońce mi przeszkadzało}.

Hmmm... Właśnie w głowie zrodził mi się pomysł - będę wrzucać swoje outfity fitnessowe. Haha. Coś w stylu Outfit of the workout :D To jest myśl. Przy okazji najbliższego biegu, zrobię porządniejsze fotki :) A co mi tam.

 A wracając do marzeń. Teraz tylko jeszcze zaklepać kort, wygrzebać zapomnianą spódniczkę do tenisa i odkurzyć rakietę i czas spełnić kolejną zapomnianą zachciankę - powrót na kort... :))) Ale tym razem z Synkiem - obiecałam mu, że będzie sportowcem :) Spróbuje każdej dyscypliny i sam zadecyduje, która jest mu najbliższa. Mąż chciałby, żeby to była piłka nożna, a ja po cichu liczę na tenis... Zobaczymy :)

J.