Ale mi dziwnie. Od kilku tygodni miałam nieodpartą ochotę tu coś napisać. Ostatnio mam tyle myśli w głowie, że muszę je gdzieś przelewać. Niekoniecznie oczekuję, że ktoś to będzie czytać, robię to bardziej dla siebie, więc nie czujcie się w obowiązku czytania moich wypocin ;)
Ostatnio się troszkę rozbiegałam (co ciekawe, nawet jedna z Was do mnie napisała, czy ja to ja, bo kojarzy mnie z bloga :)). Przypomniałam sobie, jak fajnie jest obcować z innymi biegaczami, przeżywać wspólnie starty i emocje panujące przed i po starcie. Co więcej, ostatni bieg przeżywałam wspólnie z moim Synkiem. A może powinnam napisać Synem. Toż to już 12stolatek!
Tak naprawdę to już nasz
drugi dłuższy bieg razem. Pierwszy raz biegliśmy jeszcze jak Bartuś
miał 5lat na dystansie 3km (dla przypomnienia zdjęcie poniżej, przybiegliśmy jako jedni z ostatnich ;)), a dzisiaj... O mamo.
